The only comfort comes in thinking about how nice it was to know her, and how nice it was to brush against goodness for a short period in time.

Every night I remember that evening
The way you looked when you said you were leaving
The way you cried as you turned to walk away
The cruel words and the false accusations
The mean looks and the same old frustrations
I never thought that wed throw it all away
But we threw it all away.

And I’m a little bit lost without you
And I’m a bloody big mess inside
And I’m a little bit lost without you

Ive been lost, I’ve been out, Ive been losing
Ive been tired, I’m all hurt and confusion
Ive been mad, I’m the kind of man that I’m not
I’m going down, Ill be coming back fighting
I may be scared and a little bit frightened
But Ill be back, Ill be coming back to life

En ik bloos en ik stotter, zeg iedereen gedag
En ik zing en ik dans, strijk mijn broeken met een lach
En ik fluit en ik neurie, drink chocoladevla
En ik huppel over straat, en roep de hele dag Yeee-Haa!
Want vandaag, is het mijn dag
Tis mijn dag

Want vandaag kan ik alles, ben ik sterker dan B.A.
Vandaag ben ik de Guus Geluk, vandaag zit alles mee
Want nu heb ik de powerrrr, kan ik Asterix verslaan
Vandaag gaat alles lukken, kan er niets de mist in gaanWant vandaag, is het mijn dag
Tis mijn dag

En al word ik morgen ernstig ziek, heb ik nooit meer leuk publiek
Moet ik in Roermond gaan wonen, gaan ze Carlo Boszhard klonen
Heb ik afgestopte vaten, kan ik morgen niet meer praten
Val ik uit een raamkozijn, zal ik nooit meer dronken zijn
Het maakt niet uit, want het is mijn dag.
Tis mijn dag

Want vandaag, is het mijn dag

Als het ware...

Ik heb u in een ver verleden al eens deelgenoot gemaakt van het feit dat ik regelmatig en plotsklaps word overvallen door filosofische questen.
En dat mij dit al eens leidde tot de vraag naar de herkomst en réden van zogenaamde funnies in mijn hagelslag.
Voor de jam eters onder u: funnies zijn vreemdsoortige groene, blauwe, gele en rode monsters ter grote van -pakweg- een nagel.

Hoe is het zo kwam weet ik niet, maar hedenochtend kwam het funnie addendum tot mij. Als donderslag bij heldere hemel als het ware.
Dat deze funnies de doorstroomsnelheid van de hagelslag aanzienlijk doet afnemen, kan dit de verkoop nooit ten goede komen. Na een minuut of vijf schudden geef zelfs ík het op en neem genoegen met de helft van de gewenste hoeveelheid hagels!
Daarnaast kan ook de producent in kwestie onmogelijk in de veronderstelling zijn dat kinderen zodanig onder de indruk geraken van funnies dat zij méér hagelslag gaan eten. Immers, met funnies kan je niet sms-en, noch kan je er mp3's mee luisteren.
Nee, na vijf minuten schudden besloot ik hedenochtend:
funnies moeten dood!

Op die heldere hemel wil ik nog even terugkomen. Dat moet u namelijk met een korreltje zout nemen.
-Allereerst ontkent de hemel zelf een dergelijke situatie.
-Verder houdt de blauwe brievenstroom die mij reeds maanden plaagt, onophoudelijk aan. Nopend tot een evenredige omgekeerde brievenstroom.
- Mijn volumeknope-op-een-even-getal-neurose krijgt in toenemende mate een obsessief karakter.
- Véle sollicitaties leidde tot exact evenzoveel afwijzingen. Zelfs 'underjobs' worden mij niet toevertrouwd.
- Mijn talent voor het kluizenaarschap -niet langer door íets of íemand in de weg gelegd- ontplooit zich op weelderige wijze. Gelijk mijn aanleg voor koffie en sigaren. En geheel in tegenstelling tot mijn inspiratie.
- Voor het énige autoritje in de afgelopen drie maanden mocht ik zojuist een boete in ontvangst nemen.
- Na het doorhalen van de pas (van het type: "strip langs deze zijde") ervaar ik een zekere spanning over het antwoord.
- Mijn goede intenties worden aanhoudend ontkent door mijn handelen. U en ikzelf kunnen nog slechts op mijn wóórd geloven.
- Onlangs mocht ik, heel liefdevol welliswaar, als koosnaampje "autistje" bijschrijven.

Nee, hedenochtend concludeerde ik: mijn leven komt niet echt uit de verf.
Als het ware.
Want de kozijnen wél.

De vraag 'waar dit heen gaat' roept zich steeds vaker op.
Stelt u zich dat overigens voor als die "Jazeker de Hypotheker" reclame .
Heel vervelend dat gegalm.
En volstrekt nutteloos ook, want ik en u weten het antwoord niet.
Maargoed, als ware ik dat "autistje" ga ik gewoon onverstoorbaar dóór.

Gegroet.
En moge de Ware met u zijn

Depri

Pffff. Nog geen vakantie in zicht. De dagen op kantoor worden steeds zwaarder. Buiten is het zo af en toe herfst (?!). Een belangrijke afspraak wordt afgezegd. Ik voel me zo slap als een vaatdoek. Mijn inspiratie laat me in de steek. De koffie smaakt niet. En tot overmaat van ramp heb ik ook nog toestanden met mijn vriendin. 
Soms is het leven geen lolletje (paraplu paraplu, parasolletje?). Niet dat ik meteen een Hilton ga uitzoeken hoor. Maar ik moet ook niet toevallig een 'Off' knopje onder mijn voetzool vinden. 

Vreemd, want ik realiseer me wel dat ik geboft heb met mijn leven. Ik had een normale jeugd, heb fijne ouders, heb geen misbruik -of andere vreselijke dingen- meegemaakt, ken geen armoede, ik ben intelligent, gezond, heb een leuke vriendin, vrienden, een aardige baan, een auto en een huis. Ik bedoel: wat kan een mens nog meer wensen? Niks toch. 
Maar waarom ben ik dan niet (dol)blij? Sommige mensen zijn al blij terwijl er niks is om blij over te zijn. Zij hebben een soort 'ingebouwde' blijdschap. Van die types die al blij zijn omdat ze tussen de middag níet zijn overreden. Of omdat ze tenminste een auto hébben om in de file te staan. Dat zou ik ook wel willen. Heerlijk lijkt me dat: altijd lachen, genieten, altijd de positieve kant zien, overal zin in hebben, je geen zorgen maken. Net zo blij als die types 'in de Here'. 

Misschien moet ik er dagelijks een prozac'je/diazepammetje ingooien. Hupsakee, probleem opgelost! Maar geluk uit een pilletje, ik weet het niet. Lijkt me net als een pruik terwijl je kaal bent: wat je in de spiegel ook ziet, je bent en blijft kaal. En chemische 'blijdschap' zonder dat je blij bént is naar mijn idee vragen om moeilijkheden. Voor je het weet moet je voor dat verblijf 'in de Here' (lijkt me namelijk héél verslavend!) dagelijks twéé pilletjes. En dan drie. Vier. Enzovoorts, enzovoorts, totdat je tóch nog ergens een Hilton uitzoekt. 

Nee, ik wil het geheim weten van de blijerds. Hoe doen ze dat? Kennen ze een trucje dat ik niet ken? Is het een bepaald inzicht dat zij wél hebben? Eten ze iets bijzonders? Is het die bijbel? Of zijn ze ook gewoon kaal onder die bos haar? Mocht u hierover inlichtingen kunnen verschaffen, dan verzoek ik u vriendelijk doch dringend contact op te nemen. De komende dagen modder ik nog wel even verder met aspirientjes en probeer ik uit de buurt van de Hiltons te blijven.

Gegroet en moge de Ware met u zijn

For the first time

Are those your eyes
Is that your smile
Ive been looking at you forever
Yet I never saw you before
Are these your hands holding mine
Now I wonder how I could have been so blind
And for the first time I am looking in your eyes
For the first time Im seeing who you are
I cant believe how much I see
When youre looking back at me
Now I understand what love is, love is
For the first time

Can this be real
Can this be true
Am I the person I was this morning
And are you the same you
Its all so strange
How can it be
All along this love was right in front of me
And for the first time I am looking in your eyes
For the first time Im seeing who you are
I cant believe how much I see
When youre looking back at me
Now I understand what love is, love is
For the first time

Such a long time ago I had given up
On finding this emotion ever again
But youre here with me now
Yes I found you somehow
And Ive never been so sure
And for the first time I am looking in your eyes
For the first time Im seeing who you are
Cant believe how much I see
When youre looking back at me
Now I understand what love is, love is
For the first time
For the first time

Where you used to be, there is a hole in the world, which I find myself constantly walking around in the daytime, and falling into at night. I miss you like hell!