Depri

Pffff. Nog geen vakantie in zicht. De dagen op kantoor worden steeds zwaarder. Buiten is het zo af en toe herfst (?!). Een belangrijke afspraak wordt afgezegd. Ik voel me zo slap als een vaatdoek. Mijn inspiratie laat me in de steek. De koffie smaakt niet. En tot overmaat van ramp heb ik ook nog toestanden met mijn vriendin. 
Soms is het leven geen lolletje (paraplu paraplu, parasolletje?). Niet dat ik meteen een Hilton ga uitzoeken hoor. Maar ik moet ook niet toevallig een 'Off' knopje onder mijn voetzool vinden. 

Vreemd, want ik realiseer me wel dat ik geboft heb met mijn leven. Ik had een normale jeugd, heb fijne ouders, heb geen misbruik -of andere vreselijke dingen- meegemaakt, ken geen armoede, ik ben intelligent, gezond, heb een leuke vriendin, vrienden, een aardige baan, een auto en een huis. Ik bedoel: wat kan een mens nog meer wensen? Niks toch. 
Maar waarom ben ik dan niet (dol)blij? Sommige mensen zijn al blij terwijl er niks is om blij over te zijn. Zij hebben een soort 'ingebouwde' blijdschap. Van die types die al blij zijn omdat ze tussen de middag níet zijn overreden. Of omdat ze tenminste een auto hébben om in de file te staan. Dat zou ik ook wel willen. Heerlijk lijkt me dat: altijd lachen, genieten, altijd de positieve kant zien, overal zin in hebben, je geen zorgen maken. Net zo blij als die types 'in de Here'. 

Misschien moet ik er dagelijks een prozac'je/diazepammetje ingooien. Hupsakee, probleem opgelost! Maar geluk uit een pilletje, ik weet het niet. Lijkt me net als een pruik terwijl je kaal bent: wat je in de spiegel ook ziet, je bent en blijft kaal. En chemische 'blijdschap' zonder dat je blij bént is naar mijn idee vragen om moeilijkheden. Voor je het weet moet je voor dat verblijf 'in de Here' (lijkt me namelijk héél verslavend!) dagelijks twéé pilletjes. En dan drie. Vier. Enzovoorts, enzovoorts, totdat je tóch nog ergens een Hilton uitzoekt. 

Nee, ik wil het geheim weten van de blijerds. Hoe doen ze dat? Kennen ze een trucje dat ik niet ken? Is het een bepaald inzicht dat zij wél hebben? Eten ze iets bijzonders? Is het die bijbel? Of zijn ze ook gewoon kaal onder die bos haar? Mocht u hierover inlichtingen kunnen verschaffen, dan verzoek ik u vriendelijk doch dringend contact op te nemen. De komende dagen modder ik nog wel even verder met aspirientjes en probeer ik uit de buurt van de Hiltons te blijven.

Gegroet en moge de Ware met u zijn