Flexibiliteit?

Een tijdje geleden dat ik een stukje schreef. Genoeg te melden hoor. Maar druk met andere dingen (ik noem een woonruimte)
Vandaag wil ik het volgende toch met u delen:

Onlangs deed ik een “niet nader te noemen medisch” bedrijf een briljante -ik mag wel zeggen een hele, hele brijante- suggestie. Zo ben ik.
Iets wat hen in één klap wereldfaam zou bezorgen. Om maar te zwijgen van rijkdom: het geld zou uit de muren van het bedrijfspand stromen. Medewerkers en -naar bekend recept- met náme de directie zouden van hun winstdeling met groot gemak villa's met zwembaden kunnen kopen.
Dat is, ervan uitgaande dat zij er géén dubbele boekhouder op na houden...

Maar zoals ik zei: een briljante suggestie. Per mail.

Een week (?!?) later krijg ik een antwoord. Ik had toen al visioenen van directieleden die in extatisch enthousiasme de productielijnen reeds hadden aangepast en in capaciteit verdrievoudigd.
Al vier dagen ging ik veertien keer per dag naar de winkel om te kijken of [hier mijn briljante suggestie] al in de schappen stond. Winkeliers noemden mij bij naam. En voor alle zekerheid had ik al een optie genomen op een heel alleraardigst pandje met zwembad, sauna, stoombad, golfbaan en buitenjacuzzi. In het aandoenlijke Bloemendaal.

"Wij danken u voor uw suggestie. Wij zijn leverancier van verschillende medische producten. Uw [hier mijn briljante suggestie] is zeker origineel, echter niet bruikbaar voor onze producten."

Woorden schoten mij te kort. Om maar te zwijgen van financiën om mijn optie gestand te doen.
Verslagen was ik. Om maar te zwijgen van failliet.

Dat zij medische producten verkopen, was mij al opgevallen. En dat zij geen [hier wederom mijn zeer brijante suggestie] verkopen, was mij ook reeds ter ore gekomen. Als zij dat al wél deden, was mijn suggestie immers veel minder briljant geweest. Zo was mijn redevoering althans.

Tamelijk ontstemd over dit veel-minder-briljante-antwoord-dan-mijn-suggestie van de dame (?!) in kwestie, was ik genoopt nogmaals te mailen. Misverstanden help ik graag uit de wereld. Zo ben ik.
Voor alle zekerheid had ik bovenaan mijn antwoord even gevraagd of ik niet per abuis op de afdeling "wij houden lekker alles bij het oude" was beland. Ter voorkoming van misverstanden, zeg maar.

"Dat jullie medische producten verkopen, wist ik al. Wat ik niet begrijp is waarom [hier mijn briljante suggestie] niet bruikbaar is voor uw producten. Zoals ik het zie is het juist bij uitstek geschikt voor uw producten. Wellicht kunt u dat mij duidelijk maken?"

98 winkelbezoeken later (voor alle duidelijkheid: 7 dagen, 14 keer per dag) was ik getuige van het antwoord:
"Wij danken u nogmaals voor uw suggestie. Echter wij zijn leverancier van medische producten. Wij verkopen geen [hier staat mijn briljante suggestie]".

Ademhappend zocht ik naar woorden.
Deze dame was niet vatbaar voor enige vorm van redevoering, zoveel was mij duidelijk. Welicht was zij bijzonder dislectisch.
Beelden, die zouden haar meer tot de verbeelding spreken. Dat kon niet anders. Een treffende visuele parallel, dat moest het zijn. Ik zou het nog één keer proberen.

"Geachte mevrouw. Even recapitulerend. Ik schrijf u zoiets als: Geachte heer Opel, ik heb een briljante suggestie voor u: autobanden verkopen! Leuk voor uw auto's. Een gegarandeerd succes".
En uw antwoord en tevens redevoering luidt:"Geachte heer Koster, wij danken u voor uw suggestie. Echter wij verkopen reeds auto's. Wij verkopen geen autobanden".
Is dat niet zoiets als de paard áchter de wagen spannen?

[nota bene: ziet u hoeveel beelden dit stukje oproept? Opel, auto, banden, paarden.. en hoe dit de fnuikende frustratie over de omgekeerde redevoering zo duidelijk verbeeld?].

Waarschijnlijk is het de dame in kwestie teveel geworden. Voor het eerst sinds haar geboorte begreep zij daadwerkelijk iets: rede! Logischerwijs werd zij overmand door schaamte en spijt over haar -dankzij haar chronische onvermogen tot redevoering- vergooide leven. Ze werd opgenomen in een bosrijke omgeving (een instituut dus).
Oftewel: ik heb nooit meer iets vernomen.
NB. mocht ú toevallig bij een “medisch” bedrijf werken (niet op de afdeling 'wij houden lekker alles bij het oude') èn in staat zijn briljante suggesties als zodanig te herkennen, laat het dan weten! Voor een niet onaanzienlijke -ditmaal contractueel vastgelegde- beloning zal ik de briljante suggestie aan u mailen.

Maar wat nou de druppel was die dit stukje deed overlopen? Ik probeerde zojuist “mijzelf” aan te melden bij Woonpunt (in verband met de eerder genoemde woonruimte)
Om een lang verhaal kort te maken:
ik neem mijn woorden terug over de dame waarover ik eerder sprak. Zij is het bont van redevoering, de boeddha van begrip, TU van Delft, het rubber van flexibiliteit, hoofd van de afdeling 'alles moet anders'.

Vergeleken bij de Josti's van Woonpunt.

Zo. Eindelijk. Ik krijg weer lucht.