Zaken en overwegingen

Ik wil graag weer eens met u over een aantal actuele, belangwekkende zaken van gedachten wisselen. Zaken en overwegingen die mij van het hart moeten teneinde mijn nachtrust te herstellen, maar evenzo zeer zaken waarover ik graag úw ervaring verneem! Om tot een degelijk gefundeerd oordeel te komen vanzelfsprekend.

Vanochtend werd ik wéér niet wakker van mijn wekker. Hij gaat altijd af om kwart voor zeven. Maar ik word de laatste tijd niet eerder dan half acht wakker. En dat is toch wel zorgwekkend. Ik heb namelijk zo'n luxe radio-wekker die vreselijk hard kan. Maar hoe hard ik 'm ook zet, wakker word ik er niet van. Het lijkt wel of mijn slaap comateuze vorm aanneemt. Soms ben ik bang dat ik op een dag wakker wordt in een ziekenhuis waar ze mij vertellen dat ze mij na drie maanden slapend in bed hebben aangetroffen.

Eenmaal gewekt sleep ik me naar de douche. Daar heb ik ruim een half uur nodig om mijn gedachten weer op gang te krijgen en mezelf toonbaar te maken. Daarna werk ik een broodje en een paar koppen thee naar binnen. Dat kost een kwartiertje. Dan nog even aan de computer om te checken of ik nog email heb. Om half negen constateer ik met tegenzin dat ik zover ben. Dan komt het onvermijdelijke moment. Het moment waar ik in mijn achterhoofd al de hele ochtend tegen vecht: ik moet naar mijn werk.

Mijmerend over een ander leven stap ik in de auto. Onderweg probeer ik me langzaam met mijn lot te verzoenen. Maar door de opwinding van tegenwerkende stoplichten en sukkelende voorgangers meestal tevergeefs. Om negen uur zit in achter mijn plank met een kop koffie en het toetsenbord onder mijn vingers. Terug in de realiteit van alledag.

Ik zou wel een schrijver willen zijn en levend in mijn imaginaire wereld een heerlijk vrij, zorgeloos en lui kluizenaarsbestaan leiden. Of een privé detective van het type Mike Hammer, met een opwindend voyeuristisch bestaan en die verhalende derde stem en melancholieke saxofoonblues op de achtergrond. Of een actieheld à la Bruce Willis in Die Hard, die zich in een verhitte strijd met de overduidelijke vijand staande houd met sarcastische one-liners. Niet meer om negen uur achter mijn toetsenbordje om 'open-deur-intrappende' rapportjes schrijven die na mijn wekenlang ispiratieloos gezwoeg ergens ongelezen in een bureaula verdwijnen. Niet meer naar urenlange vergaderingen waar voorzitters diezelfde open deuren intrappen met inspiratieloze monologen over niet ter zake doende, detaillistische zaken of preken over voorbijschietende deadlines. Dat hoeven schrijvers, privédetectives en actiehelden niet. En die hebben ook geen wekker!

Zou het wat voor mij zijn????

Ja, úw mening doet vandaag terzake.

Nou tot zover weer even. Het was kort, ik weet het. Maar andere zaken vragen mijn aandacht wederom.
En mócht u in de positie verkeren dat u daadwerkelijk iets te vertellen en beslissen heeft op welk gebied dan ook, twijfel dan niet contact op te nemen.

In hunkerende afwachting van úw gedachten en mening.